-
1 otoczyć ręką
= otoczyć ramieniem -
2 otoczyć ramieniem
= otoczyć ręką обня́ть -
3 otoczyć
глаг.• завертывать• окружать• окружить• окутывать• оцепить* * *otocz|yć\otoczyćony сов. 1. окружить;\otoczyć nieprzyjaciela окружить противника; uczniowie \otoczyćyli nauczyciela ученики окружили (обступили) учителя; \otoczyć opieką окружить заботой (вниманием); \otoczyćony szacunkiem пользующийся (всеобщим) уважением;
2. тех. обточить (на токарном станке);● \otoczyć ramieniem (ręką) обнять+1. okrążyć, opasać 2. obtoczyć
* * *otoczony сов.1) окружи́тьotoczyć nieprzyjaciela — окружи́ть проти́вника
uczniowie otoczyli nauczyciela — ученики́ окружи́ли (обступи́ли) учи́теля
otoczyć opieką — окружи́ть забо́той (внима́нием)
otoczony szacunkiem — по́льзующийся (всео́бщим) уваже́нием
2) тех. обточи́ть ( на токарном станке)•- otoczyć rękąSyn:
См. также в других словарях:
otaczać — ndk I, otaczaćam, otaczaćasz, otaczaćają, otaczaćaj, otaczaćał, otaczaćany otoczyć dk VIb, otaczaćczę, otaczaćczysz, otocz, otaczaćczył, otaczaćczony 1. «okalać coś dookoła, rozciągać się dookoła czegoś; tworzyć osłonę, okrywę wokół czegoś,… … Słownik języka polskiego
ogarnąć — dk Va, ogarnąćnę, ogarnąćniesz, ogarnąćnij, ogarnąćnął, ogarnąćnęła, ogarnąćnęli, ogarnąćnięty, ogarnąćnąwszy ogarniać ndk I, ogarnąćam, ogarnąćasz, ogarnąćają, ogarnąćaj, ogarnąćał, ogarnąćany 1. «ująć w ramiona; objąć, opasać ramionami, otoczyć … Słownik języka polskiego
ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… … Słownik języka polskiego